Język polski, szkoła podstawowa

Kto pyta, nie błądzi, czyli jak pisać e-maile

Internet ma różnorodne zastosowania. Dzięki niemu możemy m.in. znaleźć niezbędne informacje na interesujące nas tematy, czytać blogi, oglądać filmiki, rozmawiać ze znajomymi czy wreszcie przesyłać wiadomości tekstowe czyli e-maile.

• Zapisując wypowiedzi, stosuj zasady ortografii i interpunkcji.
• W nagłówku podaj temat wiadomości, który jest zgodny z zawartością e-maila.
• Staraj się pisać tak, aby wiadomość była klarowna i zrozumiała dla adresata.
• Otrzymanych wiadomości nie przesyłaj dalej bez wiedzy i zgody nadawcy.
• Nie wysyłaj e-maili w przypływie gniewu.
• Nie zaśmiecaj skrzynek znajomych spamem typu listy-łańcuszki św. Antoniego.
• Żarty i dowcipy wysyłamy tylko tym, którzy chcą otrzymywać takie przesyłki.
• Wysyłając e-maila do przyjaciela, nie oczekuj odpowiedzi w ciągu najbliższych 24 godzin.
• Pamiętaj, aby pod listem, wiadomością podpisać się imieniem i nazwiskiem.

Bajki-pomagajki „Dałam radę”

Po lekcjach Marysia szybko wybiegła ze szkoły. Żałowała, że nie pójdzie na zajęcia taneczne, ale miała domowe obowiązki. Musiała zrobić zakupy, posprzątać mieszkanie, ugotować zupę i zaopiekować się młodszym bratem, Adasiem. No i jeszcze odrobić lekcje. Mama od dwóch dni była w szpitalu i miała mieć operację wyrostka robaczkowego. Tata zaś od paru miesięcy pracował za granicą. Wieczorem, kiedy Adaś już zasnął, Marysia zmęczona usiadła na sofie i cichutko płakała. Dom wydawał jej się smutny i jakiś taki opuszczony. Nie było w nim rodziców. Nie słychać było żartów taty. Mama nie przyjdzie ucałować swoich dzieci przed snem. Wtem dziewczynka usłyszała cichutkie pukanie do drzwi.
– Marysiu, Marysiu, otwórz, to ja, babcia.
Okazało się, że mama ze szpitala zatelefonowała do babci i poprosiła ją o pomoc. Kiedy nazajutrz dziewczynka wróciła ze szkoły, z kuchni unosił się nie tylko zapach zupy jarzynowej, ale także radosny śmiech Adasia, któremu babcia opowiadała wesołą historyjkę. Marysia poczuła się bezpiecznie. A kiedy po południu wszyscy odwiedzili mamę w szpitalu, ta mocno przytuliła Marysię i powiedziała:
– Moja dzielna, kochana córeczko, ze wszystkim sobie umiałaś poradzić, chociaż było ci ciężko, jestem z ciebie taka dumna.

POLECAMY „Tajemnica kawiarni”

Lasse i Maja to młodzi, utalentowani detektywi, bohaterowie serii „Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai”. Mieszkają w miasteczku Valleby. Znajdują się tam m.in. szkoła, hotel, muzeum, poczta, kawiarnia. I to właśnie w Cafe Marcepan w ciągu kilku dni doszło do zuchwałych kradzieży pieniędzy. A złodziej wydaje się być doskonale poinformowany, kiedy dokonać rabunku. W kręgu podejrzeń znaleźli się pracownicy kawiarni. Ulla Bernard, cukierniczka, chciałaby przeprowadzić się do większego miasta i otworzyć własną cukiernię, ale na to potrzeba pieniędzy. Dino Panini, kelner, potrzebuje gotówki dla swojej chorej mamy. Sara Bernard, córka Ulli, kasjerka, chciałaby wyprowadzić się z domu i urządzić we własnym mieszkaniu, no i oczywiście potrzebuje pieniędzy. Pozostaje jeszcze Marcel Epan, właściciel kawiarni, który wydaje się być poza wszelkimi podejrzeniami.
W jaki sposób złodziej zdobywa informacje o ilości gotówki w kasie? Która z osób pracujących w kawiarni współdziała z nim? Na te pytania muszą znaleźć odpowiedź młodzi detektywi.
Akcja książki toczy się wartko. Treść urozmaicają ilustracje, które co prawda są czarno-białe, ale pełne humoru. A czytelnik razem z detektywami może uczestniczyć w rozwiązywaniu tej zagadki (Martin Widmark, Helena Willis „Tajemnica kawiarni”, tłum. Barbara Gawryluk, Zakamarki 2011).

Wiedza w pigułce

Kim był Tales z Miletu?
Tales z Miletu żył w latach ok. 624-546 p.n.e. Był greckim filozofem, matematykiem i astronomem. Nauczał, że głównym składnikiem wszystkiego jest woda i że Ziemia jest pływającym krążkiem. Prace Talesa miały bardzo duże znaczenie, gdyż próbował on znaleźć naturalne wyjaśnienie tajemniczych zjawisk przyrodniczych. Twierdził na przykład, że trzęsienia ziemi nie są spowodowane złością bogów, lecz erupcją gorącej wody w oceanach.

Co to była maślnica?
Był to rodzaj drewnianej beczki. Do środka wlewano śmietanę i za pomocą tłuczka wyrabiano masło. Zajecie to było bardzo mozolne. Z biegiem czasu upowszechniła się maślnica korbowa. Dzięki temu urządzeniu sporządzanie masła stało się łatwiejsze.

Jaka jest Fontanna di Trevi?
Fontanna di Trevi to największa i najbardziej znana rzymska fontanna. Została zbudowana w pierwszej połowie XVIII wieku. Przedstawia ocean, a w nim Neptuna w towarzystwie dwóch Trytonów (pół człowiek, pół ryba) prowadzących konie morskie. We wnękach znajdują się postacie będące alegoriami Obfitości i Zdrowia. Jeśli wierzyć przepowiedniom, wystarczy odwrócić się plecami i wrzucić do fontanny monetę, by jeszcze kiedyś wrócić do Rzymu.

Jaki jest niedźwiedź polarny?
Niedźwiedź polarny zamieszkuje Arktykę. W ślad za swym głównym pożywieniem, czyli fokami, przemierza setki kilometrów. Zimą wędruje na południe, a latem, wraz z cofaniem się lodów, na północ. Zwierzę to potrafi też nurkować i pływać. Niedźwiedź polarny jest samotnikiem, ale nie zaczepnym. Gdy nagle spotkają się dwa niedźwiedzie, trzymają się w bezpiecznej odległości od siebie. Zimowe leże niedźwiedzia polarnego ma okrągły kształt. Posiada połączenie ze światem zewnętrznym przez tunel długości 2-3 m. Wiosną zwierzę przebija się przez zlodowaciałą pokrywę.

Od ucha do ucha, czyli humor z zeszytów szkolnych

Stajnia Augiasza była to stajnia z tak wielką ilością nawozu, że ludzie z całego miasta nie mogli tego zrobić, a Herkules w ciągu kilku godzin zrobił sam.

Samouk to taki, za którego lekcji nie odrabiają rodzice.

Oprócz siebie miał dwie siostry i trzech braci.

(źródło: „Pegaz na biegunach”)