Język polski, szkoła podstawowa

Kto pyta, nie błądzi, czyli jak pozyskać sympatię nauczyciela

Jesteś osobą towarzyską. Zawsze otacza cię wianuszek znajomych. Na nudę też nie narzekasz. Masz wiele pasji, które chętnie rozwijasz i pielęgnujesz. Czujesz się lubiany i akceptowany. Odnosisz jednak wrażenie, że nie wszyscy nauczyciele, a przynajmniej niektórzy, nie pałają do ciebie sympatią. Jak to zmienić?
• Zastanów się, czy twoje wrażenie nie jest mylne. Jeśli nauczyciel wystawia ci słabą ocenę za zadanie pisemne czy odpowiedź ustną, to nie musi od razu znaczyć, że cię nie lubi. Może musisz solidniej popracować z danego przedmiotu.
• Przypomnij sobie, czy przypadkiem nie zachowałeś się niegrzecznie wobec nauczyciela. A może ciągle lekceważysz jego prośby i upomnienia.
• Widząc nauczyciela po lekcjach, nie odwracaj głowy i nie przebiegaj w pośpiechu na drugą stronę ulicy.
• Angażuj się w życie klasy, np. zgłoś się do projektu przygotowywanego przez nauczyciela.
• Uśmiechaj sie, bądź kulturalny i życzliwy. Nauczyciel to też człowiek.
• Pogódź się z tym, że nie wszyscy muszą cię lubić.
• Jeśli jednak antypatia nauczyciela wobec ciebie narastałaby, powiedz o swoim problemie rodzicom lub szkolnemu pedagogowi.

Bajki-pomagajki „Żegnaj, Pomponie”

Jacuś od paru dni był bardzo smutny. Nie z powodu kolegów czy problemów w szkole. Ale przez Pompona, swojego chomika. Zwierzątko podarowali mu rodzice w pierwszych dniach wakacji. Na początku października chomik stał się osowiały. Nie miał apetytu, nie chciał bawić się z chłopcem. Mama postanowiła zabrać Pompona do weterynarza. Okazało sie, że chomik jest chory. Pan doktor przepisał mu lekarstwa. Jacuś był dobrej myśli. Jednak pewnego poranka chłopiec zobaczył, że Pompon nieruchomo leży w klatce. Jacek zaczął przeraźliwie płakać. Nie był w stanie iść do szkoły, a po południu dostał wysokiej gorączki. Mama przygotowała dla swojego synka pyszną lemoniadę.
– Wiem Jacusiu, że ci jest bardzo przykro z powodu Pompona – zaczęła ostrożnie rozmowę z synem.
– Buuuuuu – coraz głośniej zaczął płakać Jacuś. – Nie ma już Pompona – łkał rozdzierająco.
Mama głaskała płową czuprynę synka i zaczęła opowiadać o chomiku. Jakie miał wesołe oczka, mięciutkie futerko, jak lubił bawić się z Jackiem, ile radości wniósł do ich rodziny. Chłopiec przytulony do mamy, słuchał jej łagodnego głosu.
– To prawda, że Pompona już nie ma – powiedział po chwili. – Bardzo mi żal mojego ukochanego chomika. Pomimo wszystko cieszę się, że przez tę parę miesięcy był ze mną – w zamyśleniu odrzekł Jacek.

Warto przeczytać książkę „Gałganek”

Tytułowy Gałganek to imię zrobionej przez jedenastoletnią Julię Morgan niezwykłej przytulanki, która potrafi mówić, myśleć i działać. Ma jeszcze jeden cudowny dar – zna wszystkie tajemnice osób, które ją choć raz dotknęły. Julia mieszka razem ze swoją rodziną w Newton, niewielkim miasteczku. W lokalnej loterii pada główna wygrana, a nazwisko szczęśliwca brzmi tak samo jak nazwisko rodziny Julii. Dziewczynka zostaje porwana dla okupu i uwięziona. W czasie tych dramatycznych chwil Gałgankowi udaje się uciec. Będąc na wolności przenosi zaszyfrowane informacje o Julii, zostawia ślady, krzyżuje plany groźnych porywaczy, choć sam często jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Czterej porywacze, rywalizując ze sobą, wciąż się kłócą, Gałganek ma więc czas na działanie. Wskutek wielu zbiegów okoliczności, pomyłek i zwykłego pecha Julia i Gałganek przeżywają mrożące krew w żyłach przygody, ale zyskują też nowych, niezwykłych przyjaciół (Jagoda Łętkowska „Gałganek”, Wydawnictwo Egmont).

Warto obejrzeć film „Bella i Sebastian”

Reżyser: Nicolas Vanier
Gatunek: przygodowy
Obsada: Felix Bossuet, Tcheky Karyo, Margaux Chatelier
Rok produkcji: 2014
O czym jest film?
Ośmioletni Sebastian mieszka z dziadkiem w niewielkiej wiosce we francuskiej części Alp. Od pewnego czasu spokój tutejszych mieszkańców burzy wieść o grasującym w okolicy tajemniczym dzikim zwierzęciu. Pewnego dnia podczas spaceru po górach Sebastian spotyka na swojej drodze bezpańskiego owczarka. Udaje mu się zdobyć zaufanie zwierzęcia. Jest szczęśliwy, że znalazł przyjaciela. Wkrótce jednak okazuje się, że w psie, któremu chłopiec dał na imię Bella, dorośli widzą niebezpieczne zwierzę dziesiątkujące stada owiec. Czy chłopcu uda się ich przekonać, że to nie sprawka sympatycznej Belli i wraz z nią wytropić prawdziwych winowajców?

Wiedza w pigułce

Kim był Elish Otis?
Elish Otis żył w latach 1811-1861. Był inżynierem, który zaprojektował windę napędzaną silnikiem parowym. Zawierała ona sprężynowy mechanizm zabezpieczający, utrzymujący platformę pasażerską w przypadku przerwania lin windy. Otis zademonstrował swój wynalazek publicznie. A mianowicie winda wyniosła go wysoko, a następnie liny przecięto. Pierwszą bezpieczną windę zainstalowano w 1857 roku w domu handlowym w Nowym Jorku.

Jak Egipcjanie budowali piramidy?
Wykrawali duże bloki kamienne przy użyciu miedzianych dłut i pił. Większość kamieni pochodziła z pobliskich kamieniołomów, natomiast inne były transportowane łodziami po Nilu. Kamienie wciągano po długich pochylniach zbudowanych z ziemi i cegieł. Na końcu piramidy były pokrywane białymi kamieniami, które pięknie lśniły w słońcu.

Na czym spali ludzie w średniowieczu?
Spano na ławach wymoszczonych siennikami. Do snu używano także płytkich drewnianych korytek – barłogów, które w ciągu dnia odstawiano pod ścianę. Rzadkością były łóżka, czyli drewniane skrzynie na wysokich nogach. Przykrywano się pierzynami, skórami, wełnianymi kołdrami. Używano pościeli lnianej, z tym że ludzie zamożni tkaniny miękkiej, a ubodzy – zgrzebnej.

Jaki jest baobab?
Baobab to ogromne drzewo. Jego pień przypomina wielką beczkę, dzięki której może magazynować wodę w czasie pory deszczowej. Po zużyciu tej wody baobab chudnie. Drzewo ma potężne korzenie, toteż może przetrwać burze piaskowe. Owocami baobabu żywią się małpy. Ludzie używają jego liści jako przyprawy, a z kory wyplatają sznury, koszyki i hamaki.

Od ucha do ucha, czyli humor z zeszytów szkolnych

Egipcjanie budowali piramidy po to, żeby na nie wchodzić i patrzeć, jaka jest pogoda.

Słowacki był wątły, bo odziedziczył po ojcu płuca.

Wczoraj w naszej klasie lekarz badał dzieci chore na higienę.

(źródło: „Pegaz na biegunach”)