Język polski online / Kultura / Sztuka

Język polski, liceum/technikum

październik 2014

Z innej beczki, czyli wszystko co ciekawe

Kto pyta, nie błądzi, czyli jakie są zasady przyjaźni

Przyjaźń to ważna wartość w życiu człowieka. Daje poczucie bezpieczeństwa i zapewnia pomoc i wsparcie w ważnych życiowych momentach. Jednak trzeba wiedzieć, że przyjaźń nie jest dana raz na zawsze, ale trzeba ją pielęgnować. Jakie są zasady przyjaźni?
• Przyjaźń to relacja dająca możliwość bycia ze sobą. Nie chodzi jednak o to, żeby przyjaciel spędzał tylko czas z tobą.
• Przyjaźń wymaga osobistego zaangażowania. Nie można budować przyjaźni wyręczając się innymi osobami.
• W przyjaźni ważna jest wrażliwość, empatia. Jeśli przyjaciel przychodzi do ciebie z problemami, postaraj się wczuć w jego emocje, nawet jeżeli są one mocno wyolbrzymione.
• W przyjaźni nie ma miejsca na zazdrość, obrażanie się. Ciesz się z sukcesów przyjaciela.
• Przyjaciel powinien umieć słuchać. Kiedy zwierza ci się ze swoich trosk czy radości skoncentruj na tym całą swoją uwagę.
• Budulcem przyjaźni są wspólne zainteresowania.
• W przyjaźni nie ma miejsca na kalkulację i wyrachowanie.
• Przyjaciel to nie „chłopiec do bicia”. Nie musisz z każdą, nawet najbłahszą, sprawą zwracać się do przyjaciela. Spróbuj sam najpierw rozwiązać problem.
• Przyjacielem jest ten, kto wie o Tobie wszystko i pomimo to nie przestaje Cię kochać.

Praca pod lupą

Rozmowa z Wojciechem, dziennikarzem specjalistycznym, część pierwsza
Polski online: Kim jest dziennikarz specjalistyczny?
Wojciech: To dziennikarz zajmujący się bardzo wąską dziedziną wiedzy, jakimś jej wycinkiem.
Polski online: A zatem czym się zajmujesz?
Wojciech: Mówiąc najprościej „testuję” urządzenia audio i hi-end, m.in. kolumny, wzmacniacze, odtwarzacze DVD i CD , gramofony, płyty analogowe i kompaktowe, słuchawki, a nawet… kable. Ogólnie mówiąc polega to na tym, że przeprowadzam odsłuch np. kolumn w wielu konfiguracjach, czyli podpinam kolumny do różnych wzmacniaczy, kabli i „badam” ich dźwięk, tj. słucham, jak dźwięk się zmienia.
Polski online: Czy tylko „badasz” dźwięk urządzeń?
Wojciech: Nie tylko. Żeby odsłuch urządzeń miał głębszy sens, rezultaty były powtarzalne i weryfikowalne, potrzebna jest surowo przestrzegana metodologia takich „badań przez odsłuch”. Testy przeprowadzam bardzo skrupulatnie i drobiazgowo, ponieważ wszystko ma wpływ na brzmienie. Przykładowo, zwracam uwagę na to, z jakich materiałów zbudowany jest gramofon, w jaki sposób może to wpływać na jakość dźwięku odtwarzanych płyt, itp. Nie bez znaczenia jest też estetyka urządzenia, bo przecież każdy z nas chciałby mieć bardzo dobre pod względem dźwięku urządzenie i jednocześnie takie, które by swoim wyglądem cieszyło oko.
Polski online: Ile czasu zajmuje Ci odsłuchanie jakiegoś urządzenia?
Wojciech: Rzetelny odsłuch, a tylko takie wykonuję, wymaga czasu, cierpliwości. Nie można tej pracy wykonywać w pośpiechu. Tutaj potrzeba skupienia i koncentracji. Niedrogie produkty wymagają dwóch-trzech dni, a droższe nawet miesiąca. CDN.

Student na wypasie

Zadanie wydawało się bardzo proste. Przynajmniej z początku. Miałem pójść do swojego starego dziekanatu i tam poprosić panie o wydanie mojej legitymacji. Z tym dokumentem miałem się potem udać do nowego dziekanatu, by stać się 100-procentowym studentem. Okazało się jednak, że jest to cel straszliwie trudny, niemal nieosiągalny. Moja legitymacja znalazła się bowiem w, chyba jakimś tajemnym, archiwum i wyciąganie jej trwało tydzień. Potem trzeba było się udać do pań ze starego dziekanatu, lecz to także okazało się niemożliwe – miałem to nieszczęście, że w tym samym czasie, w którym ja śmiałem wejść do pokoju, był tam pan dziekan. Chyba przeszkodziłem mu w pilnej rozmowie z prezydentem (ewentualnie z żoną), bo panie z dziekanatu nie szczędziły przykrych słów na mój temat. Wychodząc, jąkając się i potykając zapewniłem, że nie miałem złych zamiarów, że niczego przykrego dla pana dziekana nie planowałem. Wiedziałem jednak, że w tym miejscu byłem już spalony. Za trzecim podejściem („do trzech razy sztuka”) udało się plastikowy dokument odebrać. I od tej pory nic mi już nie będzie straszne – wszak zmierzyłem się z uczelnianym dziekanatem oraz panem dziekanem.

Idę do liceum – co to będzie

Klara, Klarunia, Klareczka. Do tej pory imię to nie budziło we mnie żadnych emocji. Teraz jest inaczej. Chociaż tak naprawdę nie idzie o imię, tylko o jego właścicielkę. Klara – wygląd modelki i inteligencja Einsteina – w tym roku szkolnym zasiliła szeregi naszej klasy i od razu zaskarbiła sobie sympatię wszystkich. Nie myślcie, że jestem o to zazdrosna. Wkurza mnie tylko to, że przylgnęła do Jacka. Mojego Jacka! Jak się wdzięczy do niego! Poprosiła go, żeby pomógł jej przy pisaniu eseju z historii. Co za obłuda! Przecież jest najlepsza z tego przedmiotu w klasie. Oczywiście Jacek zgodził się, bo przecież nie mógł odmówić koleżance w potrzebie. W związku z tym nie poszedł ze mną do schroniska. A tam psy i koty naprawdę potrzebowały jego pomocy. Jestem wściekła na Jacka, że daje się tak wkręcać.

Warto przeczytać książkę „Cierpkość wiśni”

Jest to powieść z „owocowej trylogii”. Przedstawia kolejny ważny etap gramolenia się z rodzinnego gniazda, czyli mówiąc językiem ludzi, pierwszy rok studiów. Bohaterowie mają już za sobą beztroskie próby trzepotania skrzydłami i przymierzają się do lotów na sąsiednie drzewa. Nie dla wszystkich są to loty udane. Jedni są wypychani z gniazda zbyt wcześnie. Inni ze zdziwieniem odkrywają, że samodzielne latanie wymaga tyle wysiłku, a gałęzie wcale nie są takie wygodne, jak się wydawało. Większość przekonuje się, że najprzyjemniej lata się w grupie. I o tym właśnie opowiada ta pełna ciepła i humoru powieść (Izabela Sowa „Cierpkość wiśni”, Prószyński i S-ka).

Warto obejrzeć film „Miasto’44”

Reżyser: Jan Komasa
Gatunek: dramat, wojenny
Obsada: Zofia Wichłacz, Józef Pawłowski, Anna Próchniak
Rok produkcji: 2014
O czym jest film?
Warszawa, lato 1944. Stefan opiekuje się matką i młodszym bratem. Przejął obowiązki głowy rodziny po tym, jak ojciec – oficer Wojska Polskiego – zginął w kampanii wrześniowej w 1939 roku. Pracuje w fabryce Wedla, z coraz większym trudem znosząc upokorzenia ze strony Niemców. Marzy o chwili, kiedy będzie mógł im za wszystko odpłacić i spełnić obowiązek wobec Ojczyzny. Obiecał matce, że nie zaangażuje się w działalność ruchu oporu, jednak – kiedy tylko nadarza się okazja – wstępuje w szeregi Armii Krajowej. Do konspiracji wciąga go Kama, sąsiadka z kamienicy na warszawskiej Woli, z którą przyjaźni się od dziecka. Dziewczyna skrycie kocha się w Stefanie, mając nadzieję, że po wojnie będą razem. Ale to za sprawą spotkania z subtelną i wrażliwą Biedronką Stefan zazna smaku pierwszej, młodzieńczej miłości. Jednak Stefanowi i Biedronce nie jest dane zbyt długo cieszyć się wzajemnym zauroczeniem.

mail@polski-online.pl