Język polski Język polski Język polski Język polski Język polski

Język polski, liceum/technikum

marzec 2014

SiM_banner_polskionline_465x100_20150906 Dobre kursy dla dzieci
Przywitaj wiosnę z Pikinini Uciec jak najbliżej

rys_03Pewność siebie to ważna cecha naszego charakteru. Jest to szacunek dla swojej osoby, akceptacja nie tylko mocnych ale i słabych stron własnej osobowości. Niektórzy przychodzą na świat z taką cechą charakteru, inni muszą się dopiero jej nauczyć. Jest wiele przepisów na osiągnięcie pewności siebie. Najczęstszym sposobem jest rozmowa na ten temat z osobami bliskimi, przyjaciółmi. Nie zawsze jednak życzliwa ci osoba będzie na wyciągnięcie ręki i od razu udzieli ci wsparcia. Przy budowaniu pewności siebie bardzo ważna jest twoja postawa.
• Kiedy wstajesz rano, życz sobie miłego dnia.
• W drodze np. do szkoły czy na spotkanie ze znajomymi staraj się znaleźć kilka rzeczy, które wzbudzą twój zachwyt.
• Staraj sie jak najczęściej wypowiadać słowo „dziękuję”. Najlepiej z uśmiechem.
• Doceniaj poczynania innych, np. pochwal koleżankę, która pracuje jako wolontariuszka w schronisku dla zwierząt.
• Każdego dnia nagradzaj się za większe lub mniejsze osiągnięcia i niekoniecznie musi to być coś słodkiego.
• Przed ważnym zadaniem, jakie masz do wykonania, powtarzaj sobie, że dasz radę to zrobić najlepiej jak potrafisz.
• Codziennie wieczorem wymień rzeczy, które udało ci się dobrze wykonać.
• Wyciągaj wnioski z niepowodzeń i nie zniechęcaj się.

rys-05Walentynki już za mną. Niespodzianka udała się. A na mnie czekała jeszcze jedna. Otóż w kieszeni płaszcza znalazłam sympatyczną walentynkę. I nie mam pojęcia od kogo. Po walentynkach w naszej klasie miało miejsce dość nieprzyjemne wydarzenie. Okazało się, że brakuje klasowych pieniędzy. O defraudację został posądzony skarbnik, bo to on miał bezpośredni dostęp do pieniędzy. Ten zaklinał się, że nie ma z tym nic wspólnego. Nie zawsze też miał oko na kasę. Kiedy był na lekcjach wychowania fizycznego, to plecak, w którym były pieniądze, zostawiał w szatni. To wydarzenie wpłynęło niekorzystnie na atmosferę w klasie. Wszyscy patrzyli na siebie podejrzliwie. A nasz skarbnik najpierw obraził się, kiedy zarzucono mu, że niezbyt dobrze wypełniał swoje obowiązki, a potem na ręce wychowawczyni złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska. Coś jednak trzeba było z tym zrobić. Nie chcieliśmy chodzić do klasy, w której mógł być ktoś, kto przywłaszczył sobie cudzą własność. W ciężkiej atmosferze upłynęły dwa tygodnie. Aż któregoś dnia wychowawczyni oznajmiła nam, że sytuacja z brakiem pieniędzy wyjaśniła się. Wtedy wstał Olek i powiedział, że to on zabierał pieniądze. Jak się okazało chłopiec mieszkał tylko z babcią, która podupadła na zdrowiu i Olek potrzebował pieniędzy, aby dołożyć do kupna lekarstw dla babci. Wstydził się powiedzieć o tym komukolwiek, bo uważał, że biedą nie należy się chwalić. Kiedy jednak zobaczył, z jakimi oskarżeniami musi borykać się skarbnik, postanowił o wszystkim powiedzieć wychowawczyni. I dobrze zrobił. Olek otrzymał zapomogę finansową ze szkoły, dzięki której mógł podreperować rodzinny budżet. My zaś „na kolanach” przeprosiliśmy klasowego skarbnika, który nie tylko nam wybaczył, ale i odwołał swoją rezygnację. Biedy nie należy się wstydzić, ale trzeba prosić o pomoc.

rys-06Nie samą nauką człowiek żyje. W idealnym świecie na rzeczy niezwiązane z nauką byłoby dużo czasu, lecz nasz świat daleki jest od doskonałości, prawda? Dlatego też powstaje podstawowe i uzasadnione pytanie – co ma robić student dla rozrywki, skoro musi zgłębiać wiedzę tak często i tak długo? Odpowiedzi na to jest wiele. W zasadzie każdy student, któremu zadamy to pytanie, odpowie trochę inaczej, choć uważny obserwator wychwyci parę wspólnych mianowników. Wszyscy studenci lubią na przykład jeść. Spotykają się więc bardzo chętnie w gronie przyjaciół lub rodziny i jedzą, jedzą, jedzą. Muszą się najeść, bo na następny posiłek będą czekali, aż ktoś ich zaprosi na niego, co zwykle zajmuje trochę czasu. Można więc chodzić na imprezy – i tę czynność studenci wykonują chętnie, dużo chętniej niż uczenie się. Domówki, kluby, kameralne spotkania w 5-6 osób – to nie ma znaczenia. Impreza sprawia, że czas mija szybko (co ma swoją zaletę w czekaniu na posiłki) i miło, a student może się zwyczajnie odprężyć. Z innych rozrywek często pada sformułowanie „Oglądanie seriali”. Seriale w ostatnim czasie zrobiły się niezwykle popularne i bardzo dobre jakościowo, a na dodatek idealnie wpasowują się w kosmicznie małą ilość czasu, którą student dysponuje. W końcu serial trwa dużo krócej niż film.
Są też jednak tacy, którzy w swoim czasie wolnym się uczą. Tym bohaterom-szaleńcom salutujemy i wznosimy częste toasty… jak tylko nie jesteśmy głodni.

BlagierkaBohaterką książki jest Amelia, licealistka przygotowująca się do egzaminu maturalnego. Mieszka sama, ponieważ rodzice i młodszy brat wyjechali do Londynu. Amelia, bardziej znana jako Paris, sprawia wrażenie osoby twardo stąpającej po ziemi, bezkompromisowej, nie liczącej się z opinią innych, a momentami bezwzględnej. Ma grupę znajomych pochodzących z ‘dobrych’ środowisk, z którymi najchętniej spędza czas w herbaciarni, dyskutując na ‘życiowe’ tematy. Wydawać się może, że przystosowała się do otaczającej rzeczywistości, co więcej, że ją bezkrytycznie akceptuje i jest szczęśliwa.
Ale to tylko pozory, blaga. Amelia nie jest szczęśliwa. Tęskni za rodziną. Rzeczywistość, na pozór sielska, przynosi rozczarowanie, przyjaciele zawodzą. Bohaterka postanawia skruszyć skorupę otaczających ją pozorów. Wspólnie z bliskimi jej sercu znajomymi, Krejzolem i Blanką, chce podjąć walkę ze ściemą. Jest to wyraz buntu z ich strony, gdyż nie chcą oni być traktowani jak stado, któremu można wcisnąć każdą bzdurę. Jako narzędzie walki wybierają ŚMIECH, za pomocą którego chcą obnażać fałszywe sytuacje i ludzkie intencje.
Książka porusza ważne problemy, z jakimi zmagają się współczesne nastolatki, i nie tylko oni. Stawia wiele pytań, jak np. czy możliwa jest szczerość pomiędzy ludźmi?, na czym powinna polegać prawdziwa empatia?, czy człowieka stać na uczciwość wobec samego siebie? (Izabela Sowa „Blagierka”, Akapit Press).

Jack StrongReżyser: Władysław Pasikowski
Gatunek: dramat, akcja
Obsada: Marcin Dorociński, Patrick Wilson, Maja Ostaszewska
Rok produkcji: 2014
O czym jest film?
Pułkownik Ryszard Kukliński ma dostęp do najtajniejszych akt Układu Warszawskiego. Kiedy dowiaduje sie o planach, które mogą doprowadzić do wybuchu III wojny światowej, postanawia działać. Podejmuje współpracę z CIA. Funkcjonując w samym środku systemu sowieckiego jest skazany na samotną walkę, o której nie może powiedzieć nikomu. Przekazując Amerykanom tajne dokumenty wie, że ryzykuje życiem. Nie tylko swoim, ale także synów i żony. Kiedy w walce o wolność zaryzykuje wszystko, wszystko może stracić.

 

© Copyright 2011 DOCTUS-NET
Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie w całości
lub we fragmentach materiałów zawartych na stronie zabronione.