Język polski online / Kultura / Sztuka

Język polski, liceum/technikum

lipiec 2015

Z innej beczki, czyli wszystko co ciekawe

Kto pyta, nie błądzi, czyli jak prowadzić rozmowę

Wydawać się może, że nie ma nic prostszego od rozmowy. Wystarczy tylko połączyć wyrazy w zdania i już można przekazać informacje. Jednakże prowadzenie rozmowy jest sztuką. Co zrobić, aby konwersacja nie była nudna, ale ciekawa i zajmująca?
• Nawet najprzyjemniejszą rozmowę należy zakończyć w porę.
• Nie narzucaj się, jeśli rozmowa się nie klei i zmierza donikąd.
• Nie wtrącaj do rozmowy słówek, znaczenia których nie rozumiesz.
• W gronie osób niezbyt zżytych nie poruszaj tematów kontrowersyjnych.
• Podczas rozmowy postaraj się mówić poprawnie, unikaj rażących błędów językowych.
• Staraj się wysławiać wyraźnie. Nie mów zbyt cicho.
• Unikaj wtrąceń typu „no wiesz”, „yyyy”, „eeee”.
• Szanuj zdanie innych, chociaż nie musisz się z tym zgadzać.
• Najpierw pomyśl, potem powiedz.

Praca pod lupą – rozmowa z mgr inż. Agnieszką Szczurek, geodetką, cześć czwarta

Polski online: Na jakie trudności napotyka Pani w swojej pracy?
Agnieszka Szczurek: Jedną z trudności w pracy geodety jest pogoda. Nieraz trzeba mierzyć w mrozie i głębokim śniegu, w deszczu i wietrze, albo w upale i duchocie, będąc narażonym na kleszcze, komary i inne owady. Geodeta uczestniczy też w sporach międzysąsiedzkich, głównie przy pracach związanych z granicami i podziałami działek, budową płotów i domów. Bardzo żmudne i pracochłonne są tzw. prace kameralne czyli przy komputerze w biurze – opracowywanie wyników pomiarów, rysowanie map i szkiców, kompletowanie aparatów pomiarowych. W terenie podczas pomiarów spotykam się też z niechęcią do geodetów i brakiem zrozumienia dla ich pracy.
Polski online: Jakie przedmioty ze studiów najbardziej przydają się w Pani pracy?
Agnieszka Szczurek: Matematyka, informatyka, rysunek techniczny, geometria, przedmioty typowo zawodowe: geodezja, geodezja inżynieryjna, kartografia, planowanie przestrzenne, instrumentoznawstwo.
Polski online: Czy po skończeniu studiów doskonaliła i pogłębiała Pani swoją wiedzę?
Agnieszka Szczurek: Po skończeniu studiów pracowałam przez kilka lat na Akademii Rolniczej (obecnie Uniwersytet Rolniczy) ucząc studentów. Prowadziłam zajęcia z przedmiotów: instrumentoznawstwo geodezyjne, geodezja wyższa, wycena nieruchomości. Teraz jestem „zwykłym” geodetą, wykonuję głównie: mapy do celów projektowych, inwentaryzacje powykonawcze, tyczenia, wyznaczanie granic działek, podziały i rozgraniczenia.
Polski online: Czy w pracy korzysta Pani ze specjalistycznych programów komputerowych? W jakim zakresie?
Agnieszka Szczurek: W pracy geodety wykorzystuje się programy obliczeniowe i graficzne. Obliczeniowe – do opracowywania wyników pomiarów terenowych, sporządzania raportów, wykazów i zestawień. Graficzne – do rysowania map i szkiców, projektowania podziałów działek, do przygotowywania tyczeń budynków i sieci uzbrojenia terenu.
Polski online: Czy jest Pani zadowolona ze swojego zawodu?
Agnieszka Szczurek: Ogólnie mówiąc jestem bardzo zadowolona. Bardzo lubię spędzać czas w terenie i być w ruchu. Przy okazji mam możliwość zwiedzenia nowych miejsc, obserwowania przyrody, zrobienia fajnych zdjęć- krajobrazom, roślinom a nawet dzikim zwierzętom.

Student na wypasie

Mówią, że sesja letnia jest łatwiejsza od zimowej. Więcej czasu, terminy poprawkowe we wrześniu, słoneczna atmosfera zbliżającego się wypoczynku – po prostu studenckie El Dorado. Prawda jest jednak, jak zawsze, nieco bardziej złożona. To wszystko, co napisałem powyżej to oczywiście prawda – za tym idą jednak inne, mniej przyjemne dla studenckiej braci, właściwości. Pierwszą z nich jest przekonanie doktorów i profesorów o tym, że mamy dosłownie nieskończoną ilość czasu. Prawda, mamy go sporo, jednak gdy każdy wykładowca pomyśli to samo, to nagle czasu szybko studentom ubywa. Po drugie wakacyjny klimat, częste imprezy i piękna pogoda nie zachęcają do wielogodzinnego ślęczenia nad książkami. Powiem więcej – te okoliczności, skądinąd piękne, są dla studenta podczas sesji tragiczne w skutkach. Jak można ekscytować się kolejną nudną naukową cegłą, gdy tuż za oknem dzieją się takie cudowne rzeczy? A – zapomniałbym o najważniejszym. Czy ktoś z Was próbował chodzić w garniturze przy temperaturze sięgającej 40 stopni Celsjusza w cieniu? Ja tak. Nie mogę powiedzieć z czystym sumieniem, bym to polecał.

Idę do liceum – co to będzie

Ten pacan, z którym miałam kraksę rowerową okazał się bratem koleżanki, która jest również wolontariuszką w schronisku dla bezdomnych zwierząt. Kiedy w środowe popołudnie znowu go zobaczyłam, pragnienie zemsty za błotne upokorzenie na nowo odżyło w moim sercu. Ale nie doszło do krwawej wendety. Michał, bo tak ma na imię, po pierwsze – przeprosił mnie za swoje wcześniejsze zachowanie, po drugie – leży mu na sercu dobro porzuconych zwierząt, toteż postanowił zostać wolontariuszem, a po trzecie – jest bezpretensjonalny i co tu dużo mówić całkiem przystojny. Odprowadził mnie do domu. Na rozdaniu świadectw pojawił się Jacek. Klara miała nietęgą minę. Chodzą słuchy, że planuje się przenieść do innego liceum. Nie wiem, czy to ma sens, bo przecież został nam tylko rok nauki. Na razie zaczynają się wakacje i to ma sens.

Warto przeczytać książkę „Musisz to komuś powiedzieć”

Choć wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że to będzie nudne lato, już pierwsze dni wakacji dostarczą Milenie niezwykłych wrażeń. Za sprawą matki w ich domu zjawi się tajemniczy chłopak „po przejściach”, którego obecność zburzy spokój nastolatki. Choć Kama, nieco zwariowana przyjaciółka, niejednokrotnie ją zawiedzie, a Paweł – dotychczasowy obiekt zainteresowania Mileny, okaże się niewart jej westchnień, upalne lato w pięknych plenerach Suwalszczyzny przyniesie dziewczynie wiele nowych doświadczeń. Pogodne, z pozoru radosne dni, spędzone nad Wigrami u dziadków Kamy, upłyną pod znakiem niejednej próby, a udział Mileny w warsztatach literackich stanie się pretekstem do poszukiwania granic szczerości i zawierania przyjaźni. Odkrywanie prawdy o Konopnickiej, oddzielanie rzeczywistości od mitów, okaże się fascynującym zajęciem. Milena ze zdumieniem uświadomi sobie, że ciche, ponad sto lat tajone konflikty, nękające rodzinę wielkiej poetki, są obecne także w życiu jej przyjaciół (Barbara Ciwoniuk „Musisz to komuś powiedzieć”, Wydawnictwo Literatura 2011).

mail@polski-online.pl