Język polski online / Kultura / Sztuka

Język polski, liceum/technikum

grudzień 2014

Z innej beczki, czyli wszystko co ciekawe

Kto pyta, nie błądzi, czyli jak rozpoznać oszusta

Lubisz poznawać nowych ludzi. W relacjach z innymi jesteś osobą otwartą. Cechuje cię przyjazne nastawienie do świata. Niestety, czasami na swojej drodze spotykasz ludzi, którzy nie mają wobec ciebie szczerych zamiarów. Nic dziwnego, że marzysz o wykrywaczu kłamstw, dzięki któremu mogłabyś oddzielić prawdziwych przyjaciół od osób fałszywych. Jak nauczyć się rozpoznawać oszusta?
• Zwracaj uwagę na zachowanie ludzi, ich gesty, mimikę. Te elementy niewerbalne mogą więcej powiedzieć ci o człowieku niż on sam poprzez słowa.
• Posłuchaj swego wewnętrznego głosu, np. jeśli po rozmowie z kimś czujesz się wytrącona z równowagi, pełna wątpliwości co do swojego zdania, to zachowaj ostrożność.
• „Barometr ściemy” przyda się jeśli jesteś kimś zauroczona. W takiej sytuacji osoba mająca nieszczere zamiary, będzie ci prawić komplementy, aby zyskać nad tobą przewagę i sprzedać ci każdą bajkę.
• Osoba mijająca się z prawdą bardzo często mówi głośno, zasypując się gradem informacji.
• Odkrycie, że ktoś cię okłamuje może być dla ciebie bolesnym przeżyciem, bo może się okazać, że musisz pożegnać się z fałszywą przyjaciółką lub nieszczerym chłopakiem.

Praca pod lupą

Rozmowa z panią dr Agnieszką Wikierą, adiunktem w Katedrze Biotechnologii, na Wydziale Technologii Żywności na Uniwersytecie Rolniczym im. H. Kołłątaja w Krakowie, część pierwsza
Polski online: Pracuje pani na Uniwersytecie Rolniczym, w Katedrze Biotechnologii Żywności, na Wydziale Technologii Żywności jako …..
Pani dr Agnieszka Wikiera: Jako adiunkt – czyli w hierarchii uczelnianej pracownik jeszcze nie do końca samodzielny.
Polski online: Z jakich przedmiotów prowadzi pani zajęcia ze studentami?
Pani dr Agnieszka Wikiera: Prowadzę ćwiczenia laboratoryjne z biochemii dla studentów drugiego roku Technologii Żywności i Żywienia Człowieka oraz Dietetyki, wykłady i ćwiczenia z enzymologii dla studentów drugiego roku Biotechnologii oraz wykłady i ćwiczenia dla studentów studiów magisterskich TŻ z zastosowania enzymów w przemyśle żywieniowym.
Polski online: Na czym polegają zajęcia laboratoryjne?
Pani dr Agnieszka Wikiera: Na zajęciach laboratoryjnych młodzi ludzie mają okazję przekonać się, że to o czym wcześniej czytali w podręcznikach lub słyszeli na wykładach jest prawdą. Samodzielnie wykonują różne analizy, poznają rozmaite techniki badawcze i uczą się korzystać z mniej i bardziej skomplikowanej aparatury badawczej. Ćwiczenia, które ja prowadzę, odbywają się zwykle w 12-15 osobowych grupach podzielonych jeszcze na trzyosobowe zespoły i trwają 4 lub 5 godzin lekcyjnych.
Polski online: W jaki sposób studenci muszą przygotować się do tego typu zajęć?
Pani dr Agnieszka Wikiera: Studenci na początku semestru otrzymują instrukcje do ćwiczeń czyli opis wykonywanych doświadczeń wraz z literaturą, której przeczytanie ma ułatwić wykonanie zadania i umożliwić formułowanie wniosków. W sali laboratoryjnej czeka na nich cała potrzebna do wykonania doświadczeń aparatura, szkło laboratoryjne i gotowe odczynniki. Czekają również komputery, które umożliwią wykonanie stosownych obliczeń i wykresów i oczywiście nauczyciel, który tłumaczy, jak z tych wszystkich dobrodziejstw korzystać nie robiąc sobie krzywdy. Przed zajęciami należy więc gruntownie zapoznać się z instrukcjami i rozdzielić obowiązki między wszystkich członków trzyosobowego zespołu.
Polski online: Z jakimi zagadnieniami studenci mają najwięcej problemów? Z czego to może wynikać?
Pani dr Agnieszka Wikiera: Studenci przychodzący na zajęcia z biochemii i enzymologii wcześniej muszą zaliczyć chemię organiczną, nieorganiczną, chemię żywności, matematykę i fizykę. Nie są więc od razu rzucani na głęboką wodę. Mimo to, dość często nie potrafią zorganizować sobie pracy w laboratorium, mają problemy ze zrozumieniem wykonywanych oznaczeń, a co za tym idzie z formułowaniem wniosków. Jednak chyba największą trudność stanowi wykonywanie obliczeń chemicznych, matematycznych i statystycznych. Myślę, że główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że przynajmniej część naszych studentów wybierając taki kierunek studiów nie miała świadomości na co się decyduje. Założenie, że będzie to tylko i wyłącznie nauka o tym jak i co gotować, by lepiej smakowało okazuje się całkowicie błędne. Na Wydziale Technologii Żywności kształcimy przyszłych inżynierów, którzy powinni umieć zaprojektować lub udoskonalić już istniejącą linię produkcyjną. Muszą znać i rozumieć przemiany chemiczne i mikrobiologiczne zachodzące w żywności podczas jej przetwarzania czy przechowywania. Powinni też być zdolni do projektowania żywności szczególnego przeznaczenia np. produktów dla diabetyków, sportowców, niemowląt i ludzi w podeszłym wieku. CDN

Student na wypasie

Idąc na studia żyłem w błogim przekonaniu (wpojonym przez nauczycieli szkoły średniej), że „na studiach” nikt nie przejmuje się, czy ktoś się uczy, czy nie – trzeba umieć na egzaminy”. Autor tej mylnej tezy ewidentnie nie studiował, a jeżeli już uczęszczał do szkoły wyższej, to chyba chodził wyłącznie na wykłady, omijając szerokim łukiem ćwiczenia. Ćwiczenia, musicie to zapamiętać, nie mają nic wspólnego z odpoczynkiem czy „olewaniem” nas przez wykładowców. Powiem więcej – niektóre konwersatoria (mądra nazwa na ćwiczenia, przecież polskie uczelnie wyższe nie mogą prowadzić plebejskich „ćwiczeń”!) potrafią przyprawić ich uczestników o bóle brzucha i zdecydowanie za szybkie bicie serca. Najpierw jest czytanie obecności. Już wtedy ćwiczeniowiec bacznie obserwuje swoje ofiary i patrzy, kogo może sobie dzisiaj podręczyć. Potem wcale nie jest lepiej – pytania, podchwytliwe najczęściej i dziwnie skomplikowane, pokazywanie swojej wyższości intelektualnej nad innymi. To ćwiczeniowa codzienność. Człowiek niby uczył się poprzednią noc (całą) i dzień (też cały), ale na ćwiczeniach czuje się jak głupek, analfabeta, który nigdy do niczego nie dojdzie.
Ale nie martwcie się – takich okropnych ćwiczeń jest mniej więcej połowa. A to, wierzcie mi, bardzo dobra wiadomość.

Idę do liceum – co to będzie

Szczęście Jacka i Klary kłuje mnie w oczy. W dalszym ciągu nie mogę sobie z tym poradzić. Moje dni są podobne do siebie jak dwie krople wody: lekcje w szkole, zajęcia dodatkowe, dom. Muszę wzmóc czujność, żeby aż tak bardzo nie epatować smutkiem, bo mama chyba zaczyna coś podejrzewać. Ostatnio zapytała mnie, dlaczego Jacek nie przychodzi do mnie do domu. Zbyłam ją, ze musi więcej czasu poświęcić na zajęcia dodatkowe z informatyki, bo przygotowuje się do olimpiady. Chyba uwierzyła. Za to moje samopoczucie pogorszyło się jeszcze bardziej. Oszukałam mamę, na którą zawsze mogłam liczyć. Ale w tym momencie nie chcę słuchać od nikogo, nawet od mamy, dobrych rad, że wszystko się ułoży i będzie wspaniale. Może tak, może nie.

Warto przeczytać książkę „Wigilia Małgorzaty”

Wzruszająca opowieść o tym, że w Wigilię naprawdę zdarzają się cuda.
Małgorzata jak co roku spędza Wigilię samotnie. Tak jej wygodnie. Rodzinne święta ją męczą, zresztą w ogóle nie wychodzi już z domu – ma ponad osiemdziesiąt lat, a na zewnątrz czai się tyle niebezpieczeństw… Właśnie zamierza usiąść do kolacji przed telewizorem, gdy nagle zdarza się coś, co odmieni te święta – i wszystkie następne dni…
Magia tej niezwykłej historii przekracza granice wieku (India Desjardins „Wigilia Małgorzaty”, Dwie Siostry).

Warto obejrzeć film „Igrzyska Śmierci: Kosogłos”.
Część I

Reżyser: Francis Lawrence
Gatunek: przygodowy, science-fiction
Obsada: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth
Rok produkcji: 2014
O czym jest film?
Katniss wraz z matką i siostrą mieszka w legendarnym, podziemnym dystrykcie trzynastym, który – wbrew kłamliwej propagandzie – przetrwał zemstę Kapitolu. Z nowymi przywódcami na czele, rebelianci przygotowują się do rozprawy z dyktatorską władzą. Katniss, mimo początkowych wahań, zgadza się wziąć udział w walce. Staje się symbolem oporu przeciw tyranii prezydenta Snowa.

mail@polski-online.pl