Język polski Język polski Język polski Język polski Język polski

Język polski, liceum/technikum

styczeń 2014

SiM_banner_polskionline_465x100_20150906 Dobre kursy dla dzieci
Przywitaj wiosnę z Pikinini Uciec jak najbliżej

Zgodnie z przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie można udostępniać materiałów osobom trzecim.

Kolejna porcja zadań na początku lutego
Zapraszam na www.polski-online.pl

 

1. Określ budowę wiersza

Utwór jest sonetem. Składa się z czterech zwrotek, Dwie pierwsze mają charakter opisowy, dwie ostatnie charakter refleksyjny.

2. Do jakiego wersetu z Biblii nawiązał poeta?

Poeta poprzez tytuł oraz dwa pierwsze wersy nawiązał do biblijnej Księgi Hioba.

3. Kto zagraża człowiekowi?

Człowiekowi zagraża szatan „…srogi ciemności Hetman…” oraz rzeczy wzbudzające cielesne pożądanie, które tak naprawdę są nic niewarte, są marnością.

4. Dlaczego wrogowie człowieka są tak niebezpieczni?

Wrogowie człowieka są niebezpieczni, ponieważ w bezwzględny sposób starają się o jego zgubę.

5. Jaki jest obraz człowieka? Przytocz stosowny cytat.

„Wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie”. Człowiek zatem jest słaby, kruchy, zmuszony do dokonywania wyborów między wartościami pozornymi lecz nietrwałymi a wartościami nigdy nieprzemijającymi. Życie człowieka zostało ukazane jako nieustanne bojowanie.

6. Jaki jest obraz Boga?

Bóg został określony jako nieskończony, niepojęty. Jest jedyną nadzieją człowieka na zbawienie.

7. Jaka jest wymowa wiersza?

Na świecie doczesnym nie można zaznać prawdziwego pokoju i szczęścia. W wierszu nie została zawarta wskazówka, jak żyć i jak walczyć, lecz gorąca, wyrażająca ludzką bezradność prośba, adresatem której jest Bóg.

 

Zadanie 1

Podaj trzy argumenty świadczące o tym, że utwór Szarzyńskiego można zaliczyć do liryki religijnej.

Zadanie 2

W kilku zdaniach porównaj kreację Boga i człowieka przedstawioną w wierszu Szarzyńskiego do obrazu Boga i człowieka ukazanego w biblijnych psalmach.

 

I. Czym były sowieckie łagry?

Były to obozy pracy przymusowej, funkcjonujące na terenie Rosji bolszewickiej a później w Związku Radzieckim w latach 1919-1987. Więźniami łagrów byli przestępcy kryminalni, ale także osoby uznawane za społecznie niepożądane lub politycznie podejrzane, czyli jak ich określano „wrogowie ustroju”. Więźniowie byli poddawani katorżniczej, wyniszczającej pracy.

II. Warunki życia w łagrze

1. Izolacja, niemożność ucieczki.
2. Ekstremalne warunki klimatyczne – mróz do 40 stopni.
3. Przedłużanie wyroków – więźniom bezpodstawnie przedłużano i tak bardzo wysokie wyroki.
4. Tortury podczas śledztwa, w wyniku których więźniowie przyznawali się do win, których nie popełnili.
5. Donosicielstwo i fałszywe oskarżenia.
6. Absolutna władza obozowych nadzorców i urków, rekrutujących się spośród więźniów kryminalnych.
7. Praca – więźniowie pracowali przy wyrębie lasu, układaniu drewnianych bali, przy budowie dróg, na stacji pomp, przy sortowaniu żywności. Pracowali po jedenaście godzin dziennie.
8. Głód – pożywieniem więźniów była kromka chleba, łyżka kaszy rano i porcja rzadkiej zupy wieczorem. Ilość pożywienia zależała od wydajności pracy, czyli wykonanej normy.
9. Choroby – więźniowie na skutek braku tłuszczów zapadali na „kurzą ślepotę”, awitaminozę, szkorbut.
10. Ubranie – więźniowie robili ubranie „…ze szmat, sznurków, kawałków drutu, dziurawych walonek, skrawków opon samochodowych…”
11. Szpital – więźniowie otrzymywali czystą bieliznę i pościel, surówkę przeciwko awitaminozie oraz dużą porcję białego chleba. Pobyt w szpitalu był namiastką wolności.
12. Dom Swidanij czyli Dom Odwiedzin – można było spotkać się z bliskimi. Ta reguła dotyczyła tylko tych więźniów, którzy wyrabiali normę.
13. „Wychodnoj dień” czyli dzień wolny od pracy. Po rewizji w barakach więźniowie mogli robić „…wszystko czego dusza zapragnie…”. Najczęściej rozmawiano o pogodzie, o ulubionych potrawach.

 

Zadanie1

Czy powrót więźniów ze szpitala i domu widzeń do rzeczywistość obozowej mógł być dla nich dodatkową torturą?
Udziel odpowiedzi w kilku zdaniach.

 

Przykładowy materiał literacki

1. Antygona

Jest to tytułowa bohaterka dramatu antycznego Sofoklesa. Jest to wzór siostry i córki, a także uosobienie konsekwencji, odwagi i stanowczości w raz podjętym zamiarze. Poświęca się dla idei, w którą wierzyła. 

2. Lady Makbet

Jest to bohaterka dramatu „Makbet” Wiliama Szekspira. Jest uosobieniem ambicji i żądzy władzy. Nie wytrzymuje jednak presji popełnionych zbrodni, popada w obłęd i ginie. 

3. Izabela Łęcka

Jest to bohaterka powieści „Lalka” Bolesława Prusa. Jest młodą, piękną kobietą, lekceważącą szczere uczucie Wokulskiego. Jest uosobieniem pustej i rozkapryszonej arystokratki. 

4. Stanisława Bozowska

Jest to bohaterka opowiadania „Siłaczka” Stefana Żeromskiego. Jest to młoda dziewczyna, która, chcąc realizować hasło pracy u podstaw, wyjechała na wieś. Zamieszkała w nędznej chłopskiej chacie, uczyła wiejskie dzieci. W końcu zachorowała na tyfus i umarła. Jest symbolem idealistki, która nie była w stanie podołać rzeczywistości. 

5. Małgorzata

Jest to bohaterka powieści „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa. Jest to młoda, inteligentna, piękna kobieta, żyjąca w dostatku u boku męża, z którym nie jest szczęśliwa. Poznanie Mistrza odmieniło całkowicie jej życie. Jest symbolem miłości ocalającej – zwycięża zło, niemoc, zniszczenie.

 

 

© Copyright 2011 DOCTUS-NET
Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie w całości
lub we fragmentach materiałów zawartych na stronie zabronione.